belki

senin aynadan gördüğünü ben "dıvardan" görürüm. Oğuz Atay- Babama Mektup

4 Ocak 2012 Çarşamba

Buğulu gözler üzerinde, tıkalı kulağın tıkadığı damarda
Kendine münhasır göz bebekleri, kurguladığı kuruntuları
Kaplamış gökyüzünü sis bulutları
Acıtmış kısık gözlerini aşan doğanın tozları
Yeşil yağmur benekleri, bekleyememiş kendilerine ayrılan süreyi
Körelmiş ışıltıda, görünmez göz bebekleri
Ortada birşey yokken, peşkeş başında vartaları
Süregiden sonsuz saniyede yaşadığı anı
Ağır basmaya başladı göz kapakları
Pembeleşti gözünü acıtan tozları
Köreldi ki kendi hissinde algılamaya başlar etrafı
Yitirir günden güne duygularını
Kulakları dilsiz, bağırsa da anlamaz ondan başkası

30/8/10

Hiç yorum yok: