Ve ağladım;
Gözyaşlarımın biriktirdiği kuyuya damladı,
Kalbim, katrenin çıkardığı sesle yankılanan mağaraydı,
Ellerim, yüzümü yalayan ıslaklığı kuruladı,
Dilim, hiç olmadığı kadar susmaya başlamıştı.
Ayaklarım, yorgunluğundan yükünü dizlerime bırakırdı,
Dizlerim sürünerek önce pantolonumu sonra etini parçalardı
Soyut yük binmiş sırtımdan kamburum çıkardı
Ve ben biraz daha yaklaşırdım,
Gözyaşlarımın çıkardığı ses azalırdı.
1/10/11
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder